Νοιώθω τόσο ξαλαφρωμένος... με το δημόσιο ταμείο άδειο

Μέχρι τις δεκαέξη του μηνός, δηλαδή μέχρι την Παρασκευή, προχτές, δεν μάς είχαν πει(¹) ότι επαρκούσαν τα δημόσια έσοδα για τα δημόσια έξοδα;
Έ! λοιπόν πέρασα ένα θαυμάσιο Σαββατοκύριακο!
Έννοιωθα τόσο ελεύθερος, τόσο απαλλαγμένος από ένα βάρος στο στήθος μου...
Όταν είναι γεμάτο το δημόσιο ταμείο, τί να σάς πώ, νοιώθω ένα ψυχοπλάκωμα. Νοιώθω σαν να έχω μιά βαριά πλάκα στα στήθια μου που μέ πιέζει, μέ συνθλίβει, δεν μ' αφήνει ν' ανασάνω.
Άσε που και το μυαλό μου πιέζεται κι αυτό αφόρητα από την έννοια μήπως έρθει κάποιος και μάς κλέψει το δημόσιο ταμείο, μην το «απαλλοτριώσει» κατά την πολιτικώς ορθή ορολογία.
Τώρα όμως, μετά την σκληρότατη διαπραγμάτευση του Σαμαρά, κυρίως, στηριγμένου στα σοσιαλαριστερά δεκανίκια του, που επιμηκύνθηκε η έλευση της δόσης και έχουμε πλέον το δημόσιο ταμείο αδειανό, ανακουφίστηκα από όλ' αυτά.
- - - - - - - - - - -
(¹) Τα κυβερνητικά πινόκιο... Αρχικά τα αποθέματα θα έφταναν μόνον μέχρι τις 16/6, εκτός κι αν φέρναμε πρώτο τον Σαμαρά. Μετά θα έφταναν μέχρι 16/7, εκτός κι αν ψηφίζαμε μαζικότερα τον Σαμαρά. Μετά θα έφταναν μέχρι 16/8, εκτός κι αν γινόταν πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Μετά μέχρι τις 16/9, εκτός κι αν..., μετά μέχρι τις 16/10, εκτός κι αν... έχω ξεχάσει πιά τι ήταν αυτά τα «εκτός κι αν»... Έχω μπερδευτεί από τα συνεχή ασύστολα ψέμματά τους.
Τελευταία πάντως δήλωσή τους ήταν ότι τα αποθέματα έφταναν μέχρι τις 16/11, για να εκβιάσουν τους δικούς τους βουλευτές και να ψηφίσουν και το 3ο, το χειρότερο όλων, μνημόνιο...
Το τί είδους άτομα είναι οι βουλευτές που πράγματι εκβιάστηκαν και πράγματι υπερψήφισαν τα τρισάθλια «μέτρα», συμπεράνατέ το μόνοι σας.
Μην τα θέλετε όλα από μένα, τεμπέληδες... Έ! τεμπέληδες!