Διαφωνώντας γενικότερα με την ιδιωτικοποίηση των πάντων και την ...θεοποίηση των «επενδυτών» που επωφελούνται, διαφωνώ βέβαια και με την αναγγελθείσα ανάθεση της αξιολόγησης των Δημόσιων Υπαλλήλων σε ιδιωτικές εταιρείες.
Όχι βέβαια με την ίδια την αξιολόγηση που πρέπει να γίνεται συνεχώς και μάλιστα με ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ (δηλαδή σωστό...) τρόπο από ότι -λέγεται ότι...- γίνεται σήμερα. Από κάτω προς τα πάνω: Πρώτα οι εργαζόμενοι να αξιολογούν τους προϊστάμενους και, αφού απομακρυνθούν όσοι κριθούν ακατάλληλοι, οι υπόλοιποι να αξιολογούν τους υφιστάμενους.
Καταλάβαμε;;;
Και νά! μιά ιστορία (ιστορία, όχι ανέκδοτο!) της δεκαετίας του 1960, τότε που εξαπλώθηκε η χρήση των (ηλεκτρικών αρχικά, ηλεκτρονικών μετά) υπολογιστών.
Σε μεγάλη εταιρεία των ΗΠΑ, ο διευθυντής Προσωπικού εισηγήθηκε και υποστήριξε ένθερμα την αγορά και εγκατάσταση υπολογιστή που η πρώτη δουλειά που θα έκανε θα ήταν η -αντικειμενική κατά τεκμήριο- αξιολόγηση του Προσωπικού, ώστε να ακολουθήσουν απολύσεις σε ποσοστό που είχε αποφασίσει το Διοικητικό Συμβούλιο.
Η εισήγησή του έγινε δεκτή.
Ο υπολογιστής αγοράστηκε (πολύ ακριβά εκείνη την εποχή...), εγκαταστάθηκε, τροφοδοτήθηκε με στοιχεία. Δούλεψε, δούλεψε, δούλεψε... και έβγαλε μιά κατάσταση των προς απόλυση υπαλλήλων.
Σ' αυτήν υπήρχε και το όνομα του διευθυντή που είχε εισηγηθεί την αγορά του...
Να γίνει η αξιολόγηση λοιπόν του Δημόσιου Προσωπικού.
Με τον τρόπο που ανάφερα παραπάνω όμως!
Ξεκινώντας φυσικά από τους πιο ψηλά στην Δημόσια Ιεραρχία: Τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βουλευτές!
Με αντικειμενικό τρόπο!
Όχι με τους όρους και τα εκλογικά συστήματα της πλάκας μέσω των οποίων αναδείχτηκαν όσοι μάς έφεραν στην σημερινή (αλλά και παλιότερη...) κατάντια!
κ. Σαμαρά, μ' ακούς;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου